Frankowicze Lublin – o co może zapytać pełnomocnik banku?

W poprzednim artykule dotyczącym rozprawy sądowej frankowiczów przedstawiliśmy 36 pytań, które sąd może zadać kredytobiorcom. Kolejnym etapem procesu jest przepytanie kredytobiorców frankowych przez pełnomocnika banku. Niektóre pytania mogą być zbliżone do tych, które wcześniej zadawał sąd. Na jakie zagadnienia powinni udzielić informacji frankowicze?

1. Jakie miał / miała Pan / Pani wykształcenie / zawód podczas zawierania umowy z bankiem?

2. Gdzie w tym czasie Pan / Pani pracował / pracowała? Jaki był Pana / Pani status zatrudnienia? 

3. Czy kiedykolwiek w nieruchomości zakupionej ze środków kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim była zarejestrowana działalność gospodarcza, prowadzona działalność lub mieszkanie było wynajmowane?

Celem tych pytań zadawanych przez pełnomocnika banku może być chęć podważenia statusu konsumenta i udowodnienie, że mieszkanie nie było zakupione przez frankowiczów konsumentów.

4. Jeśli działalność była zarejestrowana w mieszkaniu zakupionym ze środków pochodzących z kredytu frankowego, pełnomocnik banku może zapytać, jaki to był rodzaj działalności gospodarczej i w którym roku była zarejestrowana.

5. W sytuacji gdy nieruchomość była wynajmowana, może pojawić się pytanie, z jakiego powodu frankowicze podjęli taką decyzję. Pełnomocnik może chcieć wiedzieć, co obecnie dzieje się z nieruchomością.

6. Czy kiedykolwiek przed rozpoczęciem starania się o kredyt frankowy miał / miała Pan / Pani świadomość, że kursy walut się zmieniają?

 7. Czy dopytywał / dopytywała Pan / Pani pracownika banku, że zmienny kurs walut może wpływać na Pana / Pani zobowiązanie?

 8. Czy wiedział / wiedziała Pan / Pani, czym jest ryzyko kursowe?

 9. Czy kiedykolwiek był / była Pan / Pani wcześniej za granicą? Czy nabywał / nabywała Pan / Pani walutę obcą w kantorze lub banku? (Celem takich lub podobnych pytań jest udowodnienie, że frankowicz był konsumentem świadomym ryzyka walutowego).

 10. Czy kiedykolwiek otrzymywał / otrzymywała Pan / Pani wynagrodzenie w walucie obcej?

11. Czy przed rozpoczęciem starania się o kredyt lub w momencie brania kredytu frankowego znał znała Pan / Pani takie pojęcia związane z walutami obcymi, jak: kurs kupna, kurs sprzedaży?

12. Czy miał / miała Pan / Pani świadomość, że bank czy kantor stosują dwa kursy – wyższy i niższy?

13. Czy bank informował o ryzyku kursowym? Czy było podpisane związane z tym oświadczenie?

14. Czy czytał / czytała Pan / Pani umowę kredytową i inne dokumenty, które bank dawał Panu / Pani do podpisania? Jeśli nie, co stało na przeszkodzie do spokojnego zapoznania się z dokumentami?

 15. Czy prosił / prosiła Pan / Pani o możliwość przełożenia spotkania w celu zapoznania się z dokumentami kredytowymi w domu?

16. Czy zadawał / zadawała Pan / Pani pytania dotyczące umowy kredytu frankowego lub postanowień w nich zawartych?

17. Czy miał / miała Pan / Pani swobodę zadawania pytań? Czy pracownik banku lub doradca kredytowy unikali odpowiedzi na któreś z pytań?

 18. Skąd Pana / Pani przekonanie, że warunki umowy kredytowej nie były do negocjacji?

19. Czy podpisując umowę kredytową, oceniał / oceniała Pan/ Pani ją jako korzystną dla Państwa?

 20. Kiedy pojawiły się wątpliwości co do zawartej umowy i na czym polegają zastrzeżenia?

21. Dlaczego zdecydowali się Państwo na wytoczenie powództwa przeciwko bankowi?

Po zakończeniu zadawania pytań pełnomocnik banku zapyta drugiego kredytobiorcę, czy potwierdza zeznania i czy chciałby coś dodać. Dopyta także o wykonywany zawód oraz o to, czy czytał umowę kredytu frankowego i akceptował zawarte w niej postanowienia.

Przed rozprawą warto przypomnieć sobie okoliczności zawarcia kredytu frankowego. Jeśli niektórych kwestii nie pamiętamy, mamy prawo poinformować o tym sąd lub pełnomocnika banku. Lepsze jest powołanie się na niepamięć niż na siłę odpowiadanie na pytanie. W procesie sądowym frankowiczów ważne jest odtworzenie swojego stanu wiedzy związanej z tzw. kredytem frankowym sprzed kilkunastu lat, czyli gdy zawierany był kredyt. Ponadto podczas rozprawy warto jest unikać potocznych określeń typu „kredyt walutowy” czy „kredyt frankowy”. Zdecydowanie lepiej używać sformułowania kredyt powiązany z walutą obcą lub kredyt powiązany z frankiem szwajcarskim.

Jeśli obawiasz się rozprawy sądowej, skontaktuj się z nami. Eksperci z Kancelarii Radców Prawnych Nowak i Wspólnicy mają ogromne doświadczenie w prowadzeniu sporów z bankami. Chętnie odpowiedzą na pytania nurtujące frankowiczów z Lublina i całej wschodniej Polski. Warto również pamiętać, że analiza umowy kredytu CHF jest bezpłatna. Zachęcamy do skorzystania z niej w celu sprawdzenia możliwości uwolnienia się od nieuczciwego zobowiązania wobec banku. A jeśli chcesz dowiedzieć się, ilu frankowiczów wygrywa w sądach, zapoznaj się z naszym artykułem.