Vademecum Frankowicze z Lublina część 1

Przeczytaj poradnik dla frankowiczów z Lublina sporządzony przez naszych ekspertów i poznaj najbardziej nurtujące pytania, z którymi zmagają się kredytobiorcy. Dowiesz się m.in. jak złożyć reklamację (wezwanie do zapłaty) do banku, który udzielił Ci kredytu CHF oraz jak przebiega rozprawa frankowiczów.

Frankowicze z Lublina przed złożeniem pozwu do sądu powinni najpierw zgłosić reklamację do banku, zwaną czasem wezwaniem do zapłaty. To jedna z obowiązkowych czynności przedsądowych związanych z kredytem frankowym. Przepisy kodeksu postępowania cywilnego nakładają na frankowiczów, który chcą wytoczyć powództwo przeciwko bankowi, obowiązek, aby wyczerpali pozasądowe możliwości rozwiązania sporu. Chodzi o to, aby przez skierowaniem sprawy na drogę sądową dać bankowi szansę, aby spełnił roszczenia kredytobiorców frankowych. Reklamacja do banku musi zawierać zakwestionowanie zapisów w umowie i określenie roszczeń, których w następnym etapie frankowicze z Lublina będą dochodzić w sądzie. Dokument wysyła się na adres siedziby banku. Bank ma 30 dni, aby udzielić odpowiedzi na nasze wezwanie do zapłaty. Jeśli z jakichś ważnych przyczyn instytucja nie może odpowiedzieć w tym terminie, wtedy musi powiadomić o tym fakcie kredytobiorców (termin wydłuża się do 60 dni). Od złożenia reklamacji zaczyna się liczyć termin przedawnienia roszczeń dla frankowiczów. Z kolei od udzielenia odpowiedzi przez bank należy wnioskować o odsetki od żądanej kwoty (ten zapis trzeba zawrzeć w pozwie).

Pełnomocnik procesowy ma obowiązek pozyskania niezbędnej dokumentacji, która jest pierwszym krokiem do wytoczenia powództwa bankowi. Niezbędna jest w tym przypadku umowa kredytowa, regulamin kredytowania, aneksy zawarte do umowy (ewentualnie), a także zaświadczenia, które stanowiły podstawę wyliczenia roszczeń frankowiczów. Bardzo ważne jest także, aby prawnik pozyskał pełnomocnictwo mówiące o tym, że może reprezentować swojego klienta w sądzie. Następnie jeśli nie zrobił tego sam kredytobiorca, pełnomocnik musi wysłać do banku reklamację (wezwanie do zapłaty). Reklamacja i odpowiedź na nią są potem dołączane do pozwu. Warto wiedzieć, że złożenie pozwu wymaga wniesienia opłaty. W sprawach cywilnych frankowych wynosi ona 5% wartości sporu, lecz nie może przekroczyć 1000 zł. Płatne są także pełnomocnictwa procesowe (17 zł opłaty skarbowej za każde). Gdy pozew wraz z załącznikami i potwierdzeniem opłat jest kompletny, wtedy pełnomocnik frankowiczów wysyła go w dwóch egzemplarzach na adres sądu (właściwy dla miejsca zamieszkania kredytobiorców).

Jak może wyglądać rozprawa sądowa Frankowiczów z Lublina przeciwko:

• mBank
• Millennium
• Raiffeisen
• PKO BP.
• i innym bankom, które udzielały kredytów frankowych?

Okoliczności sprawy kredytobiorców frankowych bada sąd I instancji. Sąd musi dokładnie zapoznać się z materiałem dowodowym, który jest przedstawiany podczas posiedzenia. Warto wiedzieć, że sądy praktykują pewną zasadę związaną z informowaniem frankowiczów o terminie rozprawy. Otóż kredytobiorca CHF, który ma osobiście stawić się na rozprawę, dowiaduje się o tym nie później niż 7 dni przed ustalonym terminem.

Rozprawa rozpoczyna się wezwaniem na rozprawę przez protokolanta. Strony postępowania, czyli frankowicze wraz ze swoim pełnomocnikiem oraz pełnomocnik banku, zasiadają po przeciwnych stronach sali sądowej – powód (frankowicz) po prawej, a pozwany (bank) po lewej stronie. Następnie sędzia prosi każdą ze stron o przedstawienie swojego stanowiska. Ważne jest, aby pamiętać, że to sędzia udziela głosu zarówno kredytobiorcom frankowym, jak i pełnomocnikowi banku. Ponadto sędzia podczas rozprawy podejmuje decyzję, jakie i w jakiej kolejności przebiegają czynności procesowe. Podczas przesłuchania frankowicze muszą samodzielnie udzielać odpowiedzi na pytania zadawane przez sąd. To oznacza, że nie mogą przerzucić tego zadania na swojego pełnomocnika. Pełnomocnik może wspierać swojego klienta w innych kwestiach – np. podczas zadawania pytań formalnych lub gdy sędzia zwróci się o przedstawienie stanowiska przez pełnomocnika.

W sprawach frankowiczów z Lublina orzekają jednoosobowe składy sędziowskie. Na sali nie ma ławy przysięgłych, jednak znajduje się tam protokolant, który notuje przebieg rozprawy. Co więcej, często rozprawy, także te związane z kredytami frankowymi, są nagrywane. Na zakończenie rozprawy sąd może uznać, że zebrał cały materiał dowodowy i uznać że przeprowadził wszystkie czynności dowodowe. Wtedy zamyka przewód sądowy, po raz ostatni udziela głosu frankowiczom i pełnomocnikowi banku, a następnie wydaje wyrok. Z kolei jeśli podczas jednego posiedzenia sądowi nie uda się przeprowadzić wszystkich materiałów dowodowych, wtedy odracza termin rozprawy, jednocześnie podając kolejny.

• Zapoznaj się z umową kredytu CHF, załącznikami i innymi dokumentami zgromadzonymi w toku postępowania sądowego.
• Przypomnij sobie, w jakich okolicznościach doszło do zawarcia kredytu frankowego.
• Poinformuj pełnomocnika procesowego o istotnych zmianach, jakie zaszły w związku z kredytem CHF, np. propozycja ugody od banku, podpisanie aneksu, rozwód, intercyza, śmierć jednego z kredytobiorców.
• Jeśli kredyt frankowy był brany przez większą liczbę kredytobiorców, warto wcześniej spotkać się z nimi i ustalić, jak wyglądał proces zawierania kredytu powiązanego z walutą obcą w banku.
• Porozmawiaj z pełnomocnikiem o treści żądania pozwu, bo takie pytanie może paść podczas przesłuchania kredytobiorców.

Pamiętaj, żeby w dniu rozprawy przybyć do sądu odpowiednio wcześnie, a nie na ostatnią chwilę. Bezpiecznie jest pojawić się w budynku sądu 30 minut przed startem posiedzenia. Koniecznie należy zabrać ze sobą dokument tożsamości. Warto mieć także wezwanie do osobistego stawiennictwa, aby w razie problemów ze znalezieniem sali rozpraw zwrócić się o pomoc do pracownika sądu. Etapy rozprawy sądowej to:

• Przedstawienie stanowiska obu stron – może wygłosić je pełnomocnik.
• Przesłuchanie przez sąd frankowiczów, pełnomocnika banku i ewentualnie świadków.
• Wydanie wyroku lub odroczenie terminu rozprawy.

Sąd rozpoczyna przesłuchanie od potwierdzenia tożsamości stron. Następnie pyta o to, jaki zawód wykonuje kredytobiorca frankowy. Potem frankowicz ma możliwość wypowiedzenia się na temat okoliczności zawierania kredytu frankowego. Sąd zapyta, jaka kwota kredytu była potrzebna kredytobiorcy, w jakiej walucie miał być wypłacony kredyt, jaki był jego cel, na co został wykorzystany oraz jak wyglądało wykonanie umowy z bankiem. Dla sądu bardzo istotne jest również to, w jaki sposób bank informował o ryzyku związanym z kredytem CHF. Zapyta także, czy bank złożył ofertę kredytu złotowego. W przypadku większej liczby kredytobiorców sąd może chcieć się dowiedzieć, w jaki sposób partycypowali oni w spłacie kredytu. Jeżeli pozew dotyczy stwierdzenia nieważności umowy kredytu sąd będzie chciał potwierdzić, że frankowicze z Lublina rozumieją konsekwencje takiego stwierdzenia. Jeśli sąd skończy zadawać pytania, a kredytobiorca posiada pełnomocnika, wtedy pytania frankowiczowi może zadawać właśnie pełnomocnik. Ma to za zadanie uzupełnienie materiału dowodowego w celu wydania korzystnego wyroku dla kredytobiorcy. Ponadto dodatkowe pytania frankowiczowi może zadawać także pełnomocnik banku. Dzieje się tak wtedy, jeśli istotne kwestie nie zostały poruszone wcześniej przez sąd lub pełnomocnika frankowiczów. Pytania mogą dotyczyć np. tego kiedy i w jaki sposób dowiedzieli się o istnieniu klauzul abuzywnych w umowie albo jak rozumieją przytoczony fragment umowy kredytu.

Aby złożyć pozew w sprawie frankowej, konieczne jest zgromadzenie odpowiednich dokumentów z banku:

• Historia spłat rat kredytu frankowego.
• Dokumenty dotyczące uruchomienia kredytu CHF.
• Oprocentowanie w trakcie spłaty rat kredytu.

Jest to niezbędne, aby wyliczyć roszczenia, zarówno dotyczące stwierdzenia nieważności umowy, jak i odfrankowienia kredytu.

Wyżej wymienioną dokumentację pozyskuje się poprzez złożenie wniosku w banku (w zależności od banku – na wzorze formularza lub odręcznie). Jest to odpłatne (zazwyczaj między 150 a 600 zł). Jeśli frankowicze z Lublina wciąż spłacają kredyt, opłata za dokumentację będzie odliczona z ich konta. Z kolei w przypadku kredytów spłaconych, kredytobiorcy muszą uiścić opłatę na konto banku. Warto wspomnieć, że bank ma 30 dni na przygotowanie dokumentacji. W niektórych przypadkach termin może ulec wydłużeniu, jednak nie powinien przekroczyć 60 dni.

Część druga Vademecum frankowiczów ukaże się wkrótce.