Vademecum Frankowicze z Lublina część 2

Z drugiej części poradnika dla frankowiczów dowiesz się m.in. co jest potrzebne, aby prawidłowo wyliczyć roszczenia frankowiczów w sprawie dotyczącej kredytu indeksowanego lub denominowanego do waluty obcej. Eksperci z Kancelarii Radców Prawnych Nowak i Wspólnicy odpowiadają także na pytanie dotyczące przedawnienia roszczeń frankowiczów oraz czy kredytobiorcy, którzy spłacili już zobowiązania wobec banku, mogą go pozwać. Przeczytaj nasz artykuł i dowiedz się jeszcze więcej! A jeśli przegapiłeś pierwszą część poradnika, znajdziesz ją tutaj.

Roszczenia frankowiczów są wyliczane przez ekspertów z Kancelarii Radców Prawnych Nowak i Wspólnicy z Lublina na podstawie:

• Historii spłat rat kredytu CHF,
• Tego, jak oprocentowanie zmieniało się w trakcie spłaty kredytu,
• Innych kosztów związanych z kredytem frankowym.

Te informacje są pozyskiwane z dokumentacji od banku. Po skrupulatnym wyliczeniu roszczeń zostaną one przedstawione w reklamacji bankowi, a następnie w pozwie. Roszczenia mogą dotyczyć stwierdzenia nieważności umowy kredytu. Wtedy kredytobiorca CHF może żądać zwrotu wszystkich zapłaconych rat oraz kosztów okołokredytowych. Z kolei jeśli roszczeniem frankowicza jest odfrankowienie kredytu, wtedy należy przeprowadzić symulację traktującą kredyt jako od początku złotowy. Do takiego kredytu stosuje się oprocentowanie oparte o LIBOR (aktualnie SARON).

Zazwyczaj dokument o zabezpieczenie powództwa w sprawie frankowej zawiera:

• wniosek o to, aby frankowicze przez czas trwania procesu sądowego nie musili płacić rat kredytu frankowego do banku.
• Jednocześnie w tym czasie bank nie ma prawa wypowiedzieć kredytobiorcom umowy kredytu ani wzywać do zapłaty zaległych rat.
• Ponadto bank nie może zgłosić frankowiczów do BIK-u, czyli Biura Informacji Kredytowej, że mają zaległości w spłacie kredytu.

Jak złożyć wniosek o zabezpieczenie powództwa?

• Z pozwem (w takiej sytuacji wniosek nie podlega opłacie).
• W trakcie postępowania sądowego (płatny 100 zł).

Jeśli sąd przychyli się do wniosku frankowiczów, wtedy wydaje stosowne postanowienie. Sąd może uwzględnić wniosek w całości lub tylko w części. Od momentu wydania decyzji sądu kredytobiorca nie musi płacić rat kredytu CHF. Warto jednak wiedzieć, że bank może złożyć zażalenie od postanowienia – rozpatruje je sąd wyższej instancji. W sytuacji gdy sąd II instancji uwzględni reklamację banku, wtedy Frankowicze będą musieli jednorazowo zapłacić wszystkie raty, których nie płacili przez czas trwania procesu. Pomimo orzeczenia TSUE o możliwości zawieszenia płatności rat podczas postępowania sądowego, kredytobiorcy nie powinni tego robić samodzielnie bez złożenia odpowiedniego wniosku.

Okres przedawnienia to kluczowy element w prawie, określający czas, po którym strona nie może już skutecznie dochodzić swoich roszczeń. W przypadku frankowiczów, czyli osób mających kredyty indeksowane lub denominowane do waluty obcej, istnieje różnica w okresie przedawnienia między kredytobiorcami będącymi konsumentami a przedsiębiorcami.

• Kredytobiorcy konsumenci.

Okres przedawnienia dla frankowiczów konsumentów zaczyna się liczyć od momentu zakwestionowania umowy zawierającej klauzule abuzywne. Klauzule abuzywne to nieuczciwe postanowienia umowne, które godzą w prawa konsumenta. Kredytobiorca może zakwestionować umowę, gdy uznaje, że pewne zapisy umowy kredytu CHF są nieuczciwe.

• Frankowicze Przedsiębiorcy.

Dla frankowiczów będących przedsiębiorcami okres przedawnienia liczony jest od daty płatności każdej z rat. Oznacza to, że każda spłacana rata z osobna stanowi początek nowego okresu przedawnienia dla ewentualnych roszczeń.

W praktyce oznacza to, że frankowicze kosumenci mają 6 lat od zakwestionowania umowy, aby dochodzić swoich roszczeń, podczas gdy u frankowiczów przedsiębiorców ten okres wynosi 3 lata od daty każdej zapłaconej raty.

Frankowicze, którzy wcześniej spłacili kredyt frankowy lub skrócili jego okres, często nie zdają sobie sprawy, że wciąż mają możliwość skierowania sprawy sądowej przeciwko bankowi. Roszczenia klientów, którzy podpisali umowę z bankiem obarczoną niedozwolonymi klauzulami, nadal są aktualne, niezależnie od tego, czy kredyt został już spłacony w całości. Kredytobiorcy frankowi mają prawo do wystosowania pozwu przeciwko bankowi, zwłaszcza jeśli od daty spłaty kredytu nie minęło więcej niż 10 lat. Zgodnie z polskim prawem roszczenia kredytobiorcy ulegają przedawnieniu dopiero po upływie 10 lat, co oznacza, że każdą ratę i płatność, którą bank pobrał na skutek niesprawiedliwej umowy frankowej, można nadal odzyskać.

Apelacja po wyroku sądu I instancji stanowi istotny element procesu sądowego, dający stronom możliwość skorygowania niezadowalającej ich decyzji. Oto kluczowe informacje dotyczące procedury apelacyjnej:

1. Podmioty mogące złożyć apelację:

 Zarówno frankowicze, czyli osoby posiadające kredyt CHF, jak i bank mają prawo złożyć apelację, jeśli nie są zadowolone z wyroku.

2. Uzyskanie uzasadnienia wyroku:

Zanim strony zdecydują się na złożenie apelacji, konieczne jest uzyskanie uzasadnienia wyroku. Każda ze stron ma 7 dni od ogłoszenia wyroku na złożenie wniosku o wydanie uzasadnienia, za co naliczana jest opłata w wysokości 100 złotych.

3. Termin na złożenie apelacji:

Strony mają następnie 14 dni od daty doręczenia uzasadnienia wyroku na złożenie apelacji. Koszt złożenia apelacji zależy od strony:

     – Dla frankowiczów konsumentów wynosi maksymalnie 1000 złotych.

     – Dla banku opłata za apelację stanowi 5% wartości sporu.

4. Tryb rozpatrzenia apelacji:
   
   

   Apelację od wyroku Sądu Rejonowego rozpatruje Sąd Okręgowy.

 W przypadku wyroku Sądu Okręgowego, apelację rozpatruje Sąd Apelacyjny.

5. Możliwe wyroki w sprawie apelacyjnej:

   – Uwzględnienie apelacji i zmienienie wyroku sądu I instancji.

   – Zasadność apelacji, co skutkuje ponownym rozpatrzeniem sprawy przez sąd I instancji.

   – Oddalenie apelacji i utrzymanie w mocy wyroku sądu I instancji.

Procedura apelacyjna jest skomplikowanym procesem, wymagającym ścisłego przestrzegania terminów i regulacji prawnych. Strony sporu muszą być przygotowane na poniesienie kosztów związanych z apelacją, a ostateczny wynik zależy od trafności przedstawionych argumentów i dowodów.